bir odanın ortasında yıpranmış buldum
kendimi
buruk kalp kırık kalp bir tek kalp
kendimi
bulunmaz bir berraklık ulaşılmaz derinlik
çevirir yoldan beni gidemem bu diyardan
hep bulurum orada sancıyarak
kendimi
gitmek istesem burdan sen gelirsin aklıma
uykuya doymamışsın düşlere karışmışsın
sonu gelmez yollarda hayaller kurarken ben
çok yorulmuş bir gece hep kapımda ağlarken
ne tuhaf nefes almak ne tuhaf bu karmaşa
gitmek istesem burdan sen gelirsin aklıma
verem olmak kanlı bir yüz ormandaki karanlık
sağır duvar hesap günü bu diyardan gitmeli
dedim gitmek gerektir bensiz olsun eviniz
bunca büyülü akşam bunca büyülü deniz
yeryüzünde kibirle dolaşan bu insanlar
küf kokan bir geçmişi yanlarında taşırlar
cebimde bir anahtar bir bıçak yarım elma
aklımda çocukların bildiği tüm oyunlar
bitmesin bu yürüme bu diyar hep yansın
çok merhametlisin oğul çok acıyansın!
bahar, 2006
