Yorgunum bu şiiri yazarken bu gece.
Bir bebek kabuslarıyla uyandırıyor annesini,
Kanatsız bir martı denize bırakıyor kendisini.
Bense çok karanlığım bu gece,
Ve beklemiyorum artık güneşi.
Yorgunum bu şiiri yazarken bu gece.
Duymuyorum artık alkışları,
Kalmamış kırılmamış bir plaket masamda
Ve ben veda etmişim rüyalarıma.
Yorgunum bu şiiri yazarken bu gece,
Alabildiğine karanlık bir şekilde.
