Bir gece yıldızlara meydan okusak,
bir damla cesaretle sarsak karanlığı
görsek, en suskun caddelerde yürürken
ayak izlerimizin aydınlığını.
Bir gece, içimizdeki korkuya inat
kendi yolumuzu çizsek bulutlara.
Bütün sustuklarımızı bırakıp arkada
düşsek sabaha, özgür yarınlara.
Bir gece, belki de sırf kendimize
her şeyin sonu değil, başı dercesine
göz göze gelsek aynalarda sessizce
ve gülümserken, yeniden başlasak
bu gece...
Belki yalnızca bir umut gibi duran,
ama yıldızlara meydan okuyacak kadar
güçlü bir düş kurmanın vakti.
