sosyal statü pornosunun ve groupie’lerinin
peşine takılsaydı,
muhtemelen daha mutlu ve daha
renkli boşluklara sahip olacaktı.
aynı zamanda metrekaresi daha geniş
bir dört duvara.
yerine, boktan rutininde egosunu ezdirip, sahici çürümesiyle övünerek
elmasını ısırıyordu.
parlaklıkla ilişkisinin, elin elmasıyla
bir ilgisi yoktu.
zaten illüzyondu dünyanın dörtte üçü.
herkesin işi gücü,
orospu ihtimalin de göz kırpası vardı.
her şey kısa metraj,
her şey dünyanın yanına kardı.
sevimsiz bir kedi gibi tatlı, yaşlanmak.
kokuya alışır kadar da hızlı.
yirmi dakika tempolu yürüyüş,
üç beş müşterek cümle
ve birbirini gördüğünü iddia etmek;
tek masumiyet kalıntısıydı belki.
birbirinin yosunlu yalnızlığını kucaklayan
iki yetişkin der ki:
“ah!”
plastik yok, at gözlükleri deri.
sürekli işlenmiş beslenmek
köreltse de,
bu his her ruha sığar.
aynı iskelete sahip senaryonun
alternatif sahnesi olmak, ancak bu kadar umursanamaz iki aktivist tarafından.
boş versene,
zaten herkes aktivist şu günlerde.
