Sensizliği hâlâ kabul edemedim,

Sanki senden öncesi yokmuş gibi.

Yarınlara da pek hazır değilim,

Bu günleri de seninle düşlemiştik.

Gittin, bana kalansa karanlığın,

Renklerimi ise bulutlar topladı.

Sanki şiirlerin seni anlatıyor,

Beni daha önce uyarmışsın gibi.


Özledim seni güvercinim,

Yağmurun yağması, sabahın akşam olması,

Ölümün varlığı kadar normal.

Aşk ve acı, siyah ve beyaz,

Sen ve ben kadar da anormal.


Affet güvercin,

Her "nefret ediyorum" diyişimde daha çok sevdim.

Benden nefret ediyorsun, biliyorum,

Beni yıkıp yok ettin ama yine de seviyorum seni.


Gece ve güvercin birbirine benzedi,

Sanırım yine bir şeyleri mahvettim.