Buğulu bir ben.
Keserken hayal kırıkları bedenimi,
Bir sen tuttun ellerimden.
Gözlerimden akan yaşlar değil,
Özlemin kaldı geri.
Hayat, onu cesurca yaşayanların,
Bir de cesurca yazanlar var tabi.
Ben hangi ucuydum madalyonun bilmiyorum,
Ne cesurca yazabildim, ne yaşayabildim istediğim gibi.
Buğulu bir ben.
Karanlık sokaklardan geçerken şimdi,
Sessiz nefesimdi caddelerin tek sesi.
Oysaki böyle hayal etmemiştim geleceği.
Ve gideceğini söyleselerdi bir gün,
Asla bırakmazdım geçmişi.
Buğulu bir ben.
Katılaşmış ruhum eşlik ederken bedenime,
Tek istediğim yine sevebilmekti seni.
Kalbim huzuruna davet ediyordu kalbini.
Ama sen huysuz misafirdin,
Hiçbir davete icabet etmezdin belli ki.
Buğulu bir ben.
Hayatı neresinden tutsam elimde kaldı,
Artık doldurmuyorda kulaklarımı kuşların sesi.
Hıçkırıklarım esir alırken bedenimi,
Şimdi son kez işte,
Yine buğulu gözlerim,
Bir de buğulu bir ben kaldı geri.
