dostum mehpâre'ye


bugün küçük iskender öldü

dün dans etmiştim seni aradım 


kesik kol ütüsüz gömlek

köhnelenen bir sahnedeydim

-boğazda kayıkçı tutuyorlardı

martılar vegan olmaya karar vermişti-

ışıklar hep yanlış yere vuruyordu

beni seyirci tutuyordu seni aradım 


yatağımı değiştirdim birkaç defa

önce çarşafların rengini beğenmedim

sonra karyolayı aldım çektim orta bir yere

yatak odamı salona değiştirdim sonra

yetmedi gittim yeni bir eve yerleştim

yatak odamda yoktun seni aradım   


nasıl üzüldüğümü hatırladım

soğuk gibi bir rüya görmüştüm 

herkesin ölmesinden zaman geçmişti

ben dedin bir meyve olsam üzüm olurdum

-zaman seni şarap yaptı beni acı bir sirke-

uyandım ellerim kollarım yerindeydi

kimse ölmemişti seni aradım 


bir apartmanın çatısına indim 

iç yerlerimde bir huzursuzluk 

bugün en büyük ben intihar edecektim 

cesedim aydan bile gözükecekti

hem de çin seddi gibi uyduruktan değil 

nasa'daki meksikalılar zenciler vietnamlılar

karaköy'de birinin mortu çektiğini bilecekti

oysa beni ölmek tutuyordu seni aradım 


bugün küçük iskender öldü 

dün dans etmiştim seni aradım