çünkü o geçmiş
ellerimde bir tek muğlak izi kalmış
sanılan o ki kalbim ki bitap düşmüş
özümsenecek bir şeyim yok
tamah edecek bir azığım dahi kalmamış
insan gibi yaşamaktan alıkoyulmuşum
çünkü o geçmiş
geri bir tek acısı kalmış
bir de yangısı yanıldığı gecelerin
gözüm kızarmış ellerim sızlarmış
bir gece varmışım bir gece yokmuş.
bilmemek karanlık demek
sanılmasın ki bilmek aydınlık
piçlik sanırlar hiçliği ki çıkar her kapı.
çünkü o geçmiş
kendisini uzunca cümlelere astırırmış
boynu kalbi kadar kırık
ötekinin kafası dağılmış sağcıya solcuya saçılırmış
çünkü o şimdi geçmiş
içindeki az önce çıkmış
bilinci yer, yer yer açıkmış
kendini asmadığı geceler kadar varmış
ikiler ikilemleri birden var edermiş
çünkü o geçmiş
bugünün şiirinde;
artık iki varmış bir yokmuş.
