Hiçliğinde gelişmeler yok henüz biraz daha hiçleşiyor. İnsanlar… Tanrım burası o kadar boşluk ki ne koysam az kalıyor. Halihazırda el açmış dua ediyor sana beni de boşlukta yer edindirtme diye. Duyulur mu bilmem ama sonrasında bağırmaya başlıyor Tanrım.Tanrım.Tanrım…
Ben ki bilirdim diye düşünürken çoğu şeyi tek bir soru da cahilleştim öteyin. Kendimi sınayıp dururken sınırlarımı aşmışım nedensiz. Geri dönmek için ne çare. Bu gidiş Tanrım beni de bitirecek besbelli.
Tanrım bir şiir okumuştum. Seni cümlelerde arayan bir adam vardı orda. Her cümlede her aşk itirafında hatta Tanrım her cinayette seni arıyordu. Diyordu ki her şeyi yaradan sahip ki her şeye .Sevinçte,üzüntü de. Tanrım seni arıyordu bu biçare. Oysaki aynaya baksaydı en net biçiminde seni bulacaktı belki de.Oysaki o Tanrım kendisi dışında her şeyde aramıştı seni.
Bir gün bu biçare aramaktan yoruldu Tanrım. Şimdi oturmuş bizimkisi en son gittiği yerde senin onu bulmanı bekliyor. Hatırlatmanı diliyor ve sağlamasını yapıyor arayışım bitti mi devam mı edecek diye. Bu yerde. Ses ver Tanrım burada bizimkisi yitirildi yitirilecek…..
