Gerçekleri elimle tutmak isterim
Cümleleri sıyırıp yaftasından
Sindiremedi bu dünya beni
Benim ise midemde geçmeyen bir sancı gibi yaşamın sinsiliği
Duvarlarıma sinmiş gizli bir keder ve iğretilik
Çabamız bu dünyayı yüz üstü bırakmamak mı sence?
Derini isteyip kayboluşlardan korkmak mı?
Kandırma kendini, tam değilsin
Hatırlayamadığın parçalanmış bir sen var
Buldun mu anıları küflü zamanın artıklarında?
Yaşamı geviş getiriyorum
İnsan hayvan olduğunu ne çabuk unuttu?
Biz her şeyi tüketmek için varız
Anlamak ne haddimize!
Sevmek mi haşa!
Kardeşinin boğazına zinciri vuran
Sen değil misin kendini insan sanan?
Ne çabuk unuttun hayvan olduğunu
Kötülüklere muktedir olan sen değil misin?
Sarsılmaz bir biçimde güzellikleri sahiplenişin de cabası
Sen değil misin etten kemikten kendini var sanan?
Kötü hep ötekidir sen de ötekisin
Sen değil misin kendini insan sanan
Ne çabuk unuttun yok olduğunu?
