Gönül aşkla pişip doyduğu anda,

Dayanır bir damla şarap boğaza.

Münkir sarhoş olur bir damla ile.

Zahit bir pınar ister kem gözüne.

Ağızlardan yükselen o besteyi,

Kim okur ki bir güzelin kulağına.

Meşhur aşka ne gerek insansan.

Tanrılar gibi konuşamaz gönlün.

Âdem gönlü Havva’ya hasretken.

Bin sene ağlarmış koca dünyada.

Bülbüli senin gözyaşın durdu bak,

Çünkü gönül gözüne mil çekildi.