Ama bir an önce uyarmanız gerek Tanrı’yı
Üstümde unutmuş olmalı
Tüm ölçüsüz sanrıları
O vakit bir iskemle ısmarladım
Oturdum bir müddet
Sükut denk geldi
Gerekeni yaptım ve sustum
Ara sokaklarından birinde kentin
Hızlı adımlarla kalabalığın içine düştüm
Yavaşladım, yavaşlamam gerekti yavaşladım
Bilindik yüzler görmeyi arzuladım
Ama kaçtım
Söyleyin Tanrı’ya nerede benim insanlarım
Bir dengesi olması lazım ama değil mi bu sevincin ve acıların
Böyle konuşmamıştık sayın Tanrım
Bana bir yol göstermen gerek
Hangi yol nereye çıkar, nerede kalır ayak izim?
Yavaşlamam gerekti, yavaşladım
Hepsi üzerimden geçti gitti
Peki Tanrım öyle olsun
Ama bilmem gerek biliyorsun
Ben yaşayamıyorum
Vakit geçtikçe ölüyorum
Bilmem gerek Tanrım
Söyle bana nerede benim yazgım
Koyduğun hiç bir yerde yok
Konuşmamız gerek bana sesini ver Tanrım
Çok yalnızım
Eve dönüyorum.
