Sahnedeki kadın

Söylediğimi zannettiklerim yüzünden

Evet 

Kalabalıkta mahsur kalarak

Savunmasında ne diyeceğini bilmeden

Sahnedeki kadın

Adımı sahneleyen lanetler nedeniyle şişmanladı


O son sözüne yakışacak bir tufan düşünürken

Ben ekledim yüzüne

Yağmurla yumuşayan bulutları


Burada şair annesine sesleniyor

Be hey rahme ucunda çıkış varmış gibi

Be hey kayıp bir uzva uzanırken

Her şey tükenir

Her şeyin buraya kadarmış gibi bakanım

Yargılanacağın daha rahat bir dava

Beni bırakacağın ne bileyim daha geniş bir odaya açılan

Bir kapı

        bulamadın mı?


Karşıma geçip 

Ayna uzuyor senin suçun bu

Kırığını çizmedin

Karşıma geçip

Daha demin şu kadardın 

Diyor annen

Karşıma geçip boşluğu besliyor


Yani bir yeminle bozuluyor derim

Şişmanlıyorum

Yani gariptir babamdan çok az şey öğrendim

Her ezandan sonra

             Belki bu yüzden

İçimden üç defa adını çıkartıyorum

Adından ilk defa eksiliyor sesim