Hüzün dolu bulutlardan keder yağıyor

Her evin penceresine misafir olan bu damlalar

İnsana derdin herkeste olduğunu anlatıyor

Uçarken dört martı şu çatıların üstünde 

Onlarında sırtlarındaki hüzünler  birikiyor

Yalnız bir adam yürüyor şu ıslak kaldırımda

Kenarlarından keder dökülen kırmızı şemsiyesi

Sanki onu tüm acılardan korur gibi

Ne yazık paçaları çamur içinde

Demek ki acılardan korurken bizi bir anne şefkati

Yine de sırılsıklam hüzünlü kalıyor yürekler.