Yürüyorum bulutlar üstüne
Üşüyorum kanatsız kuşlar gibi
Ancak gamzende huzurluyum
Ve sihri çözülmemiş dudaklarında
Bilemiyorum artık yaşam denen
Bilmece bile yanında hafif
Aynı zamanda bakışların kadar ağır
İçimi bir korku kaplıyor nedensiz
Ölüm denen zehrin şifasını
Senin kollarında tadan
Kar taneleri yüreğimi yoklar
Yoklar da bırakmak ister
İçimde bastıramadığim binler
Hayır tarlalarda uçuşan yüzler
Senin yüzün olmasın
Yüreğimi titreten
Artık seni görünce atan kalbim
Şimdi kollarında cansız atıyor
Katlim sen oldun ise
Şifam da zerrende saklı
