Merhaba ben bu dairedeki kartonpiyerlerden biriyim. Bütün gün tavana yapışık şekilde durup ev halkını gözlemliyorum. Sürekli dışarı çıkan anahtarlığa özensem de hayatım bundan ibaret.
Dışarıyı sadece pencereden görebiliyorum, birkaç bina duvarı ve bahçelerindeki erik ağacı benim tek manzaram. Çoğu zaman onları izlemek bana eğlenceli gelmiyor çünkü en yakın arkadaşım anahtarlığın anlattığına göre dış dünya muazzam bir yermiş tabii eğer bir yerde unutulmazsanız.
Size biraz ev halkından bahsetmek istiyorum, genelde ev çok sessiz oluyor ve her gün aynı olaylar birbirini kovalıyor. Bilirsiniz işte günlük rutin işler. Çocuklar okula, ebeveynler işe. Çoğu zaman benden farksız gibi görünüyorlar sanki hepsi benim gibi. Her şeyleri tekdüze.
Duyduğuma göre yakında başka bir yere taşınacaklar şu anlık beni heyecanlandıran tek olay bu. Hayatımın bu kadar sıkıcı olmasının nedeni kesinlikle bu insanlar en azından ben öyle düşünüyorum. Bu yüzden sevinmedim değil.
Sadece yakın dostum anahtarlığı çok özleyeceğim umarım burada unuturlar hep bir yerlerde unuttukları gibi.
Şu anlık bu kadar yazıyorum eğer bu daireye birileri taşınırsa onları da gelip burada çekiştireceğim.
