Sevgili günlük, Bugün tarif etmekte zorlandığım bir ruhsal durum içerisindeyim. Dün akşama doğru ansızın gelen hüzün hissiyatı azalmakla birlikte, yerini daha farklı fakat daha da boğucu bir ruh haline bıraktı. Kendimi yeşilliklere attım. Biraz uzandım, gökyüzünü seyre daldım. Birçok kuş bir nizam içerisinde, birlikte uçmaktaydılar. Kendimi o kuşların yerine koymaya çalıştım. Benim bilincim onlarda olsaydı veya onların kanatları bende olsa neler olurdu diye düşündüm. Benim için büyük fakat dünya için çok küçük bir gelişme olacağı kanaatine vardım. Bu konuda bir şiir yazmak istedim lakin içinde bulunduğum boğucu ruh hali şiir yazmama müsaade etmedi. Bu ruh hali bir bulantı gibi beni esir etti. İnsanın mide bulantısı çok arttığı zaman kusarak kendini rahatlatabilirdi fakat içinde bulunduğum bu halden kusarak kurtulmanın mümkün olmadığını fark ettim. Bu bozulma midede değildi hayır. Bu bozulma ruhun ta kendisindeydi. Bu ancak sözlerle kusulabilirdi. Kusura bakma sevgili günlük, üstüne kusuyorum.