Ne vakitti günlerden, o cuma akşamları,
Aydın çocukluğumun, karanlık yaşları.
Şimdi bana artakalan, o güzel gülüşünün hatırası.
Umutsuzluğumla geçen her anım bir acınası.
Kaybolur gider rüyalarım ve bütün duygularım.
Gece de çöktü bak, sabahı görür mü gözlerim?
Yüzüm buruştu kaldı, hissizleşti ellerim.
Kalbim de senin yerini kimse dolduramaz sevdiğim.
Şimdi binlerce kez iyi geceler sana!
Yanımda yoksan gecem bana ne âlâ!
Tahtını kurmuşken kalbimin kenar mahallesinde.
Bana bir yer yokmuş, senin kalbinin merkezinde.
