Başını eğmiş öksüz kalan çiçekler umursuz

Vapurdan yükselmiyor martılara simit atmak için 

Birbiriyle yarışan çocukların sesi

Vapur mutsuz, çocuk mutsuz, martı mutsuz

Dilenemiyor ayağı çıplak bir kadın sokaklarda

İşleri iyi gitmiyor çocukları evde aç bekleyen işportacının

Fırından çıkmış taze ekmek soğuyor yollarda

Sevgililer söylemiyor sevdiğini birbirlerine

Aşıklar meşke dalmıyor uzun gecelerde

Kadın mutsuz, adam mutsuz, aşk mutsuz

Evimin döşemeleri çatırdıyor yalnızlıktan

Duvarlarda bakışlarımdan kalma damarlar

Kapıların hepsi kapalı birbiri yüzüne

Başucumdaki lamba söver gibi parlıyor

Döşemeler mutsuz, duvarlar mutsuz

Kapılar mutsuz, lamba mutsuz

 

Ya ben sevgili?

Hayatın gerçeğini anlamış Diyojen’in

Küstahlığı mı üzerimdeki

Yoksa insanlar mı bilmiyor gülümsemeyi

Aşıklar, sevgililer unuttular mı

Öpüşmenin o tarifsiz sersemliğini?

Yoksa evime bir tamirci mi getirmeli

Etraftakiler avaz avaz bağırıyor

Bir bahar gelse ah bir bahar gelse!

Düzelir her şey

Durum sadece bundan ibaretse eğer

Benim baharım sensin

Bahar gelir de sen gelmezsen eğer

Baharı suçlar yine kışı beklerim