Bırak güzellikler bizi bulsun derken ayrı ayrı düşünmemiştim hiç bizi. Sen benim iyi yanımdın, iyi hissettiğim her yerimdin. Sen gidince ben kayboldum. O kadar yakındı ki kalbin kalbime bu bitmez sanırdım. Her sanmanın sonu hüsran olduğu gibi bu da böyle oldu. Seni kafamın içinde anlıyorum, inan bana. Hem de hiç olmadığım biri kadar seni anlıyor beynim. Ama kalbime soracak olursak affedemiyorum. Bütün duygularımla söyleyebilirim ki vazgeçemiyorum sevmekten. Senden vazgeçtim buna eminim. Ama seni seviyor olmaktan vazgeçemiyorum. Seni sevmek öyle güzeldi ki aylardır gitmiyor gözümün önünden gölgen. Güzel olsun isterdim. Her kötülüğe karşı biz güzel kalalım isterdim. Gönül isterdi ki gönlün istesin, beni sevmeye devam etsin. Ama kim kime diyebilir ki sev beni'? Senden uzaklaşmış bir kalbi geri kendine yaklaştıramıyor insan. Oysaki senin kalbin hala benim kalbimde. İşte gel de bunu anlat benim kalbime. Ben öğrenemedim sensiz olmayı. Nasıl becerdin bensiz mutlu olmayı? Gel birlikte bana anlatalım sevgisizliğini çünkü ben sensiz nasıl yaşanılır bilmiyorum.
