Hatırımda yeşeren hoş bir anı -bir anı ki zihnimin en ücra kuytularında saklanan ve kendini ancak en muhtaç anlarımda bana sunacak denli merhametli olan, öyle hoş, öyle cana yakın ki- tarafından bahşedildiğim tek lahzalık övünçten mütebaki gözyaşlarımı kara zülüflerine gömmek, kokusunu örgülerine sarmak isterim; isterim ki avuçlarımdaki çatlaklardan bedenime sızabilsin büyü.