Eskiden büyük hayallerimiz vardı. Keşfedilecek çok şey olduğuna inanıyorduk. Savaştan yılmamış, son noktalara gelmemiştik. Benliğimizi yeni yeni keşfediyorduk, gençliğe adım atmaya başlayan bir çocuk gibi heyecanlıydı dünya. Ancak zaman elinden geleni yaptı. Birçok şeyi hızlı hızlı yaşadık ve artık yorgun düştük. Tekrar etmeye başladı artık her şey. Keyifsiz bir hayat içinde yaşamaya başladık.
Sorun buradan temelleniyor. İnsan hayata karşı heyecanını yitirmiş halde. Bitmeye yüz tutmuş artık umursanmaz hale gelmiş ilişkiler gibi... Nasıl bu heyecan geri gelir? Ne eklenebilir ve insanlık hayatına devam edip bu depresif halinden kurtulabilir?
