ben istanbul’un hiç bilmediğim bir sokağında
karşıdan gelişini izledim
sokak emir verdi tüm lambalarına
sarı sarı parladı adım attığın taşlar
ben gözümü kırpmadan seni izledim
yüzündeki gülüş, kalbimin sesiyle mi ritim aldı bilmem ama
o gün, o sokakta bana nasıl da güzel geldin
sonra bir merdivenden indik
istanbul’un hiç bilmediğim bir merdiveniydi
sorsam o an istanbul’a, tamam sen büyüksün, derdi
yanımdaydın ya, öyle büyümüştü işte içim
konuşuyor, sürekli bir şeyler soruyordun
leman sam’ın en sevdiğim şarkısı gibiydi sesin
o gündü işte, o gündü bana son gelişin
gerisinde tüm sokak lambaları kırık
gerisinde bir tek istanbul büyük.
