Bu ne büyük bir yalnızlık
İçimden ufka uzanan
Her gece beni bir başıma
Uykularımdan önce
Korkularımda anan
O sessizlikte işitilen yankı
Hiçliği beklerken dinlediğim
Hüzünlü bir şarkı
Sanki zihnimin içinde çalan
Bu ne büyük bir yalnızlık;
Köprüler geçiren kimsesiz
Zihnen cehennem, zihnen çaresiz
Bütün cesaretiyle yaşam denen
O işleyen demirde paslanan
Eski bir yüz, poster gibi
Durmuş, akmayan saatler gibi
El değmemiş takvimler gibi
Duvarlarda mıhlanan
Duvarlarda yıllanan
Bu ne büyük bir yalnızlık
Ömrün içinde mutluluk
Işıkları açmaktır belki bir anlık
Geri kalan tüm anlar karanlık
Bir kuştur ki göğsüm sabahı düşleyen
Aydınlığa kadar uçamayıp
Zifirinin orta yerine konan
Vebalıymışım gibi uzak
Gök uzak, yer uzak
Hava uzak, su uzak
İnsan uzak, şehir uzak
Yaşamak şimdi
Gönlümün kapıldığı bir tuzak
O tuzak ki yalnızlık
Bu ne büyük bir yalnızlık;
Göğsümün içinde kist gibi saklanan
Bir suç niyetine işlenmiş ruhuma
Yalnızca ölümle beraber aklanan.
31.03.2023
