Büyümek hiçbir zaman sadece biyolojik anlamda olmadı. Yaşadığımız her gün, hayatımıza aldığımız her insan yaşımızın ve görünüşümüzün ötesinde bizleri büyüttü.

Hep acıların ve kötü izlerin sonucunda olgunlaştığımı düşünürdüm. Bütün tecrübelerim kötülüklerin sonucunda oluşmuştu. Hepsi birer dersti ve bu dersleri kabullenmesi de uzun zaman alıyordu.

Bugün biraz oturup düşündüm, aslında bu yaptığıma düşünmek bile denilemez çünkü bu duygu pat diye birdenbire vücudumun her bir hücresinde belirmeye başlamıştı. Büyüdüğümü hissettim. Çok başarılı olduğum ama bir o kadar da beni yetersiz hissettiren işimden istifa edeli bir hafta oldu. Çok sevdiğim bir dostumun, benden uzak olmasından dolayı kalbinin yakınlarında bir baskı hissettiğini söylemesinin üzerinden birkaç saat geçti. Ve ilk defa huzurlu bir ilişki içerisinde olduğumu ve bundaki payımın büyük olduğunu anlayalı birkaç dakika oldu.

Hepsi çok basit görünen şeyler aslında. Ama geçmişe dönüp baktığımda karşımda bambaşka bir insan görüyorum. Her geçen gün kendini daha iyi tanıyan ve aklını yiyip bitiren o kötü sesleri susturmayı başaran o kızla tanışıyorum.

Sonuç olarak kendimi sevmeye başladığım o günden beri yaptığım gibi omzumdan öpüyorum. İlk defa güzel tecrübeler sonucunda büyüdüğümü hissediyorum ve her nereye teşekkür etmem gerekiyorsa, teşekkürler.