Küçük bir tozmuşsun evrende

Ruhun varmış, bir bedenin

Sonra bir düşünce kaplamış sanki içini,

Büyümüşsün...

Sanki düşüncelerin de çoğalmış seninle

Sığmaz olmuşsun kendine

Kendinden olan bedenin kafes olmuş,

Sen içinde tutsak;

Kurtulmak istemişsin sürekli,

Belki de parçalamak...

Böyle dövünmüşsün, kurtulamamışsın

Ne kendinden ne düşüncelerden

Kurtulamadıkça bitiyorum sanmışsın,

Çoğalmışsın sanki

Sonradan anlamışsın

Ruh da düşünceler de

Bedene sığmak için değil.

Beden onların içinde bir toz tanesi,

Ruhun onun tutsağı değil...