Serin bir nisan gününde yürümek seninle
Yanında olmakla gönlümde açan kır çiçekleriyle
Baharın kokusu etrafta, kokunla beraber ulaşırken duyularıma
Sen anlatıyorsun, yetiştirdiğin ağaçları, bahçeyi, hayvanları
Anlattıkça canlanıyorsun gözlerime
İşte sen, bir bahçe oluşturan
Yaşam bahçemdeki ağaçları yeşerten
İçimdeki canları besleyen, kafeslerden özgür bırakan
Sen, uzattın bana çiçeğini
Çiçek rengini verdi etrafa, yapraklarından melodiler döküldü
Saçıldı her bir yana sonra bir dilek oldu
Nefesimi yükledim beyaz tüylere, yol oldu
Yollar bitmezmiş yürüdükçe
Nereden gitsem ulaştım hep aynı yere
Sendin yolum, yoldaşım
Şimdi her yerdeler o sarı kır çiçekleri
Anlatıyorlar hep bir ağızdan seni ve beni
