imkansız artık hiç olmamış olmak
ikindileri yüzümü gördü annem
adımı öğrendi karakol defteri
şimdi bir yarsız aklıdır doğmamış olmak hiç
diyarsız adamın adımıdır tanrıların bahçesi
zamanın ötesindeyim asırlar gerisine
yaşamak işgal etti hiç doğmamışları
fakirlik iz bırakıyor çocukların ayak bileklerine
dargınım bazen bir dal ince sigaraya kadar
kızgınım da bazı, serçenin bir ince dala hükmü kadar
ama öfkem yakar bu düzeni
dünyanın ormanları cürmüm kadar
icat ettim varlığımı aşağıya bırakmayı
daha newton'un elması düşmeden
ve senin cenine bahşettim
yaşamışlar müzesinde tozlu bir rafı
esneye esneye uyuttum sonunda geceyi
ya bizim sandığımız aklımız değilse bizim
kime anlatayım dahiliğimi
bu modası geçmiş delilik
çakmak cebimde intihar
