Kaç kuş uçtu
Gitti kafesten
Acıdı canım
Soluduğum her nefeste
Aldı alev her şey
Bir damla yaşla
Üzgünüm
Yine de aydınlatamadı
Karanlığımı
Yanan ateşlerde
Kalbim
Buz tutmanın eşiğinde
Bugün açık bıraktım
Tüm kapıları
Uçtu gitti
Hepsi teker teker
Çalıyorum zilini son kez
Kapındayım
Kaçırdığım trenlere rağmen
Var mıdır hala?
Beni saracak şefkatin
Ayazın işliyor
Kemiklerime
Karda tanelerce
Savruluyor
Hissettiğim tek sıcak
Akan gözyaşlarım
Söyle bana
Var mıdır baştan başlayacak
Cesaretin?
Bu bir veda mı yoksa?
Çalıyorum zilini son kez
Geç kalınmışlıkla
Vedalar bile
Son kez karşılanmayı
Hak etmez mi sence?
Sarılamadan son kez
Mahkum mu edeceksin
Yokluğuna beni?
Son fidanısın
Güz ormanlarımın
Son düşen yaprağısın
Etmezsen, sarmazsan
Bugün beni
Alev alır tüm umutlarım
Özür dilerim
Gelemedim zamanında
Gelemeyecek kadar
Yaralıydım
Hasretinle yanıp tutuşurken
Yokluğumla sınandın
Bak sana geldim
Kucağımda bir demet
Körpe fidanla
Aç kapıyı lütfen
Vereyim
Tüm umutlarımı sana
Dikelim beraber
Duralım yan yana
Sulatma onları bana
Gözyaşlarımla
Kaç kuş uçtu
Gitti kafesten
Olma sen de
Onlardan biri
Tutturma yasını bana
Ölmeden diri diri...
