“Geçti.” diyerek yatıştırdı sesi hüznümü okşarcasına. “Geçti, dindi yağmur.”

Ama üstüm hala ıslak, ayaklarım çamurluydu. Ben nereye değsem orası da benim gibi bir bataklığa dönüşüyor, yavaş yavaş çöküyordu.

Yağmur dindi, güneş açtı ve rüzgarlar onlarca yeni bahar getirdi.

Ayaklarımdaki çamur benimle bütünleşinceye kadar her yer kirlenmeye devam etti.