Canım Nazım,

Yüreğimden göklere

Bir kuş havalanır

Ne zaman okusam seni

Bilmem, duyar mısın;

Kanatlarının sesini?


Nice özledin memleketini,

Nice cefa çektin;

Gittiğin yerde güneşin altında

Ve toprağın üstünde

Ceviz ağacının gölgesinde

Bahtiyar, oturabildin mi?


Maviyle maviyi buluşturdun mu

Bakarken gökyüzüne?

Gözlerinden değil bulutlardan

Yağdı mı rahmet?

Senin geçtiğin şu dünyada

Bir iki satır karalamaya cüret ettim

Affet


Canım Nazım,

Benim gözlerim mavi değil

Sen denizsin, ben toprak olayım

Sağır yürekler duymaz, bilirsin

Sadece sen duyarken beni, usul usul

İçin için ağlayayım dev ellerini tutup

Şiirler oku bana, bu sefer umutlu

Bu sefer özgür

Güzel güneşli günlere inanıp

Huzur içinde uykuya dalayım