Geceden dönen var
Benim öyle bir huzurum yok mahyamda kahır yazıyor
Utanan başların eğildiği mağlup geçitlerini gördüm
Sıktım dişlerimi, dişlerimi benden aldılar
Geldiğim bu yer, umudun bana açıldığı kapı
Sislerin ardından belirdiğini sandığım güneş
Bir yanılgının sözleriymiş, gördüm
Dönemem sanırdım geriye hem yollar bitmişti bir keresinde
Ben Mustafa Ali, yanlış adam, yalnız adam
Ardımdaydı her şey yahut ben öyle sanmıştım
Yeni bir diyarın hayaline koşmuştum
Oysa herkesin başardığını ben mahvettim
yaşamak ne aziz şey
Ben sadece seyrettim
Geçiyor işte ötelerden zaman
Hissediyorum geçiyor da içimden göğsümün bir aralığından
Ben ölecek gibiyim kederimden
Yollar geriye gider mi?
Ben geriye gider miyim?
Adımlarım ağır, adımların aksak
Bugün düne, dün bugüne tutsak
Hayli yorgun ve içimde bir cendereyle
Dönüyorum
Yılgın denizler matemimi söyleyin
Haykırın hatta soluğunuza halel getirin
Nihayetine vardırın bu işi ve dillerinizi kirletin
Ben ne çok istedimse de yaşamayı beceremedim
Daha ağlamanın bile sırrına eremedim
Heyhat Mustafa Ali vazgeçiyor
Dönüyor evi bildiği bir yer kalmışsa, toprağı onu kabul ediyorsa
İçimde yarım kalan çocuk ölme sırası senin
Artık yeri yok yarınlara umut beslemenin
