Göz torbalarıma yer edinmiş ölü toprağı
Rengi gök karası,
Gitmek sanırım ağır gelmiş
Soyulmuş yüzümün açlık beyazı,
Yerine çaresiz bir çocuk geçmiş
İradesiz gezen hayallerim
Götürürken çıkmaz sokağın sonuna
Tutmak istemiştim keşke’nin elinden
Bir süre debelendi ağzımda kelimeler
Sakin ol dedi bi kuzeyli norsça
Bizim değil bu şimşekler
Herkesin kayığı yalnız süzülüyor okyanusta
Sen istemesen de alıkoyuyor rüzgar
Ufkun beyaz uçlarında.
