Yazmak asla beni terk etmeyecek, 

İlk kitabımın aylardır duran rafta sararması gibi... 

Eskimiş şeyler insan güzel gelir ya da zarar verir. 

Paha biçilemeyen ama kafanı biçen... 

Değiştim, yazdıklarımı insanlar okuyunca filiz açtım, 

Aynı tohuma sahipmişiz ama su döken farklıymış. 

Pencereden esen bir rüzgarla gün doğumuna yansıyan demirlik, 

Kimisine pencerede deniz aralık... 

Kâğıdın kirlenmediğine çok eminim, 

Ama üzüldüğüne eminim. 

Göz çapaklarından çıkamayan toz bulutuyum, 

Öldün ya, yarına doğacak güneşim kalmadı. 

O yüzden içimde hapis göz yaşları... 

Bende otururum kimsesiz bir bankta. 

Banklara olan saygımdan değil denize olan aşkımdan. 

Banklar kötüdür. 

Hiçbir insan bank kadar çiçek görmemiştir ve terk edilmemiştir... 

Bu yüzden lambalar bankları aydınlatır. 

Gözükmek istemediğinden... 

Bu yüzden sevemedim soğuk duran bankları. 

Herkesin yaralı olduğu bir bank vardır. 

Durup düşündüğü ve tekrar hata yaptığı...