Gördüm seni bir bahar sonu,
Örgülüydü gökyüzü sanki susarmışçasına...
Rastgele bir adam mı? Hayır değil,
Kelimeler kifayetsiz kalır.
Ender bir taş gibi parladı gözlerime.
Makuldür seni bana yazan, kederdir hayat.
Islandım senin uğruna bir kış günü,
Sokuldum koynuna yavrucak gibi.
Korktum, üşüdüm...
Aynam oldun, gecemi gün eden şafağım.
Nafile, yine de olmaz oldun.
Feryadımı duydu dünyam.
En içten yok oluşumu.
Yeri göğü sarstı her haykırışta,
İnledi ismin her parçamda,
Mendilimde okyanus var.
Öğrendim gerçeği âlâsıyla,
Zambaklar açınca baharda.
Güzel olan her şey gibi sen,
Ürkek bir vahşi olan ben,
Rastgele iki farklı insan.
