Sana, beni hiçbir zaman sevmeyecek olan sana
Ellerim soğuktan çatlamış, fazlasıyla sızlıyor
Gözlerimin altı, her geçen günden daha kara
Bu sonsuz soğukta benliğimi, hiçbir şey ısıtmıyor.
Dudaklarımın arasından akan kan, senin eserin
Akan her damlada, senin teninin hisleri var.
Görebiliyor musun yaralarımı, nasıl da derin?
Senin beni itip gittiğin o dipsiz kuyu kadar.
Ciğerlerim henüz 20 yaşımda iflas etmiş,
Gözlerim işte hafiften kan kırmızısına dönüyor
Acaba üşümekten mi ellerimdeki bu titreyiş,
Yoksa ruhum yavaşça bedenimi mi terk ediyor?
Ayaklarım artık tutmuyor, yürüyemiyorum,
Neden bana her zamankinden daha uzaksın?
Üstelik bu sefer yaşadığın yeri de bilmiyorum,
Seni bulmaya çalıştıkça, kendimden uzaklaşıyorum.
Gitmek istiyorum senden artık, sevilmiyorum.
İstenmiyorum burada, durmak da istemiyorum.
Tanrı'm bana bir yol göster, ne yapmalıyım bilmiyorum.
525 gün sonra, yanına gelebilmeyi diliyorum.
Nasuh Melih Akan
2022-01-22T16:18:48+03:00Çok teşekkürler.
heduanna
2022-01-22T15:32:19+03:00Bazı kelimelerin daha önce ses bulduğu şekilde sıralanması şiirde duyguyu ve özgünlüğü sarsabiliyor ama genel olarak güzel bir şiirdi. Ellerinize sağlık.