Açı doyurduğumda,
Hakareti affettiğimde,
Düşmanımı sevdiğimde..
Bunlar güzel erdemler.

Fakat ya dilencilerin en fakirinin,
Suçluların en gaddarının da,
Kendi içimde olduğunu fark edersem?

Ya şefkatime en muhtaç kişinin,
Sevilmeye en muhtaç düşmanımın...
Kendim olduğunu fark edersem?

O zaman ne olacak?