Çivit rengi, huzursuzluk, düş kırıklarımız
Ve bir divit ucundan akan hayallerimizden
Çok alacaklı;
Bir o kadar da borçluyduk
Doğan güneşe...
Sahi!
Şafak sayılmazdı ufukta yolculuk varsa gurbete
Hatta ona dair ne varsa sessizliğe gömülesi.
Durduramadıklarından kaçan da kovalayan da
Değil mi zaten ademoğlunun kendisi?
Çarpık kentleşmişliğin herhangi bir başkentinde
Nöbetleşe, gamsız
Arsız erginleşmiş balıkları dinleyelim
En iyisi...
Mehmet Özdemir
