Tufan yıkmak kadar inşa etmekti biraz da

Yeniden başlangıçların amansız meftunu

Borsalar hareketli

Belediye çimleri suluyor

Kervanlar çıkacak çekmecemden

Savunmayı üçledik

Önde kalabalık olalım diye

Arkamıza sarkıyor rakibin tehlikeli adamları

Mahallece racon biliriz aslında

Bu tespihler bu gül kolonyaları

Al, bak kokla korkma!

İçin acısın,

Açılırsın

Açılırsın.

Bu saatte hangi şair kaybolmuyor ki


Bizi parklardan topla

Bak tufan geçti

Kırığız biraz İngiliz anahtarları kadar

Kutu kutu penseler etrafında

Yediler elmamızı

Ortaya yine bizi geçirdiler

Kervanlar sağım solum sobe!

Haydi çıkın artık sakladığınız çölden


Afili abiler geldiler mahalleye

Çiçek diye seni taktım göğsüme

Bana ilişmediler.

Gece oldu

Alttan çok derdim vardı!

Yaz okulunda

Yaz! Oğlum dediler,

O gün bu gündür

Mahallece bir mübalağa sanatı

kalemini kanepenin altında

arayan bir şaire benzetirler.


Son yazılanlardan sonra

Mahalleli gergin

Çiçekleri soldu Müjgan Abla'nın

Sanki kendi evinde kaybetmiş gibiydi

Atlar starttaki yerini aldı

Beş kırmızı ışık birer birer sönmüştü

İnşallah çıkarız bu cehennemden Müjgan Abla

Mahur Beste'yi çalan olursa birlikte ağlar mıyız?


Ruknettin gözünü şiire açar eyvallah

Ama

Kepenkleri bir türlü açmaz zamanında

Hepimizin ihtiyacı iki kol ulan Ruknettin

Sen sarılmayı ne bilirsin!

Ömrün geçti Çay Mahallesi-Yeni Garaj dolmuşunda

İndi bindi kaç yazar ulan bu hayat

He Ruknettin!

Bak adını da yazmıyorlar büyük puntolarla

Sigara içtiğini duymasınlar diye

Martılarla sevişiyorsun ya

Alacağın olsun be Ruknettin.