Bencil bir şairin içindeki egomanya

Sesinin titreyişine eş ayaklarım bir kenar uçurumundan aşağı

Yalın, eşsiz bir ağlatı bu melodrama

Bir varlıkla bir yokluk arasındaki gelgitte saçlarının dalgalanışı

 

Savunmaya, beslenmeye; cehennet dahilinde...

 

Bencilliğin beklentiye olan ihtiyacı

O asil beyaz tenin eşliğinde ben olmayan her şeyin soyunması

Ve onca kaygı, ruhun basit intiharı

Hafif kırmızı rujlu tebessümünde yok olmanın hürlüğündeki şarkısı

 

Dayanmaya, tükenmemeye; cehennet dahilinde...

 

Ertelenmekte olan benlik duygusu

Saçlarını ve dudaklarının nefesini tüketmeden ölmek

Arzuların zamansız doyumu intihara

Aslında gözlerinde böyle bir şeyin olmadığını görmek

 

Duralamaya, zamanı tutmaya; cehennet haricinde değil...