Şuurundayım bütün kavgalarımın

İçimdeki girdap ile tanışığım bak

Benim cephemde işler yolunda gitmiyor pek

Değil, hiç

Soyunup zırhımdan, saklanıyorum utancımdan


Hafifçe, tek kelime dahi etmeden

Eğiyorum boynumu / ben şahidim!

Parmak basıyorum geceye, bir belirteç olsun diye

Nidâlar eşliğinde karşılıyorum ben beni

Hak ediyorum bu lanet geceyi

Yoksunum


Koşmak geçiyor içimden ve nefesimle yarışmak

Derken

Teslim olduğumu hatırlayıp vazgeçiyorum

Kazanmanın ne olduğu hatırımda

Kaybetmek mi lazım geliyor?

Bunu kaybederken söylüyorum


Ah bir bıraksam yakamı

Nasıl oluyor da insan beziyor kendinden


Vaatlerimi sıralayıp karşılarında titrerken

Ağrıyanların başını okşamak gerektiğini düşünüyorum

Kime dokunsam yok gibi


Yüzleşmek öyle korkunç bir özlem ki

Yerimden ediyor beni

Sesimi unutmak ne denli güzel olur bilsen

Fakat rolümü kaybediyor

Sahnenin ortasında bir başıma yumuyorum gözlerimi

Çekiliyorum