Kanadı kırık kuşlar gibi bizdik göğün ezeli sahibi.
Bu uçuş şimdi düşmeye tabi; rüzgar mazi, ayrılık baki.
Karanlık ve aydınlık var bunda ve dönence dört yanım
Ne memnunum ayrılıktan, bil ki ne de pişmanım.
Hasret bir sahra suyuydu, nihayet gözlerim yalnızlığı seçti.
Bitmez derlerdi bu rezil hal; halim bir rüzgardı esti geçti.
Ben düşlemedim yarını, bugün bıraktım kalan ne varsa.
Artık dönüş yok; kızıl açsa gün, gönlümü dahi yıldızlar sarsa.
Bölmek hayatı ortasından, yaşamak yani yarım yarım...
Biliyorum ne suçluyum aslında, ne de baştan sona haklıyım.
Bil ama söylenme ki imdada koşar gibi kaçıyorum senden
Doğru ya da yanlışı bilmem, ayrılığın da doğrusu olmazmış zaten.
