Boşluklar görüyorum satır araları
Karalanmaya müsait hayatım gibi.
Uzun uzadıya konuşmalar akıyor
Hiçbirini anlamıyorum.
Okuyorum birisinin yaşadıklarını
Göremediğim, gezemediğim
Her yerde dolaşıyorum
Ve kalıyorum bir başıma.
Seviyorum yalnız kalmayı
Fakat ağlıyorum yalnızlığıma
Çelişkiler kovalıyor düşüncelerimi
Bu mantıklı değil biliyorum .
Biliyorum bu yaşananlar
Yaşadıklarımız ve dahası
İnkar edilen herkes için
Vücut bulmuş duygular çilesi.
