ben celladıma güldüm, o beni öldürdü.
kızmıyorum ne ona ne kendime.
benim görevim gülmekti,
onunki öldürmek...
hem ilk kez de ölmüyorum zaten.
ikinci ölüşüm bu!
bir önceki cellat daha insaflıydı
öldürmek istemedi bile diyebilirim
ama yapmak zorunda kaldı.
o öldürdü ben ağladım
o ağladı ben güldüm
gülmem gerekliydi çünkü.
ikinci celladım tam bir cellat
vicdan yok merhamet yok.
belki daha önce onu da öldürmüşlerdi
bunun acısını benden çıkardı.
o öldürdü ben ağladım
o öldürdü ben güldüm.
yine gülmem gerekli anladım
yine ölmek isterim
yeni bir cellat isterim
ama rabb'imden dileğim
bu seferki celladımla biz;
beraber ölelim,
beraber gülelim.
ne o beni öldürebilsin
ne de ben onsuz gülebileyim
cellatlarımı allah iyi etsin.
beni mi?
beni allah ıslah etsin...
10.08.2019
kartal/istanbul
