Eğrilen omuzlarınla sırtla yükünü
Yitirilmiş tebessümlerle etrafını karala
Acını derinliklerle süsle
Çarelere çelme takmışlar
yetişemezler artık bize
Ama sen!
Haksızsın!
Yaşamınla bir de dayanaklarınla!
Baksana pişkinlere, en çok payı onlara vermene rağmen hala
Somurtuyorlar
Iraklaşmışsın sonra, hevesini kırmışlar.
Kaçmak nedir bilmezken koşar olmuş ayakların
Nefesin nefesine bulaşmış
Vücudunu kaplayan zehir olan teri, kaçarak atar olmuşsun
Ne zamandan beri böylesin
Beyazlıkların parıltasıyla aradığımızı bulmayı ummuyor muyduk?
Neden elinde olan meşalen sönmeye yüz tuttu?
Boşversene...
Bulmacalarla haşır neşir olunca önüme ne gelirse çözerim sanmıştım
Yanılmışım
Saf yüreklilerin de kim olduğunu iyi tahlil ettiğimi zannediyordum
Onda da yanılmışım
Ağızlarından çıkan kirli cümleleri yutmuşum
Üstümden dönen alengirli oyunları algılayamamışım
Üstelik odamın en bariz tablosuymuş…
Onlar belinin hizasında çekmişler silahı bense gözlerinin içine baktığım için düşmanım kimmiş görememişim
Yanılmışım.
