Aldı Cemal’in cigarasını denizden

Sabaha karşı

Sönmek üzereydi.

Üfledi, üfledi.

Bir kere çekti içine.

Başladı koşmaya.

Üsküdar’a önce.

Oradan bütün Anadolu’ya

Oradan da gerisin geri.

Kimleri bıraktı ardında kimleri

Bir geceye bin endişe sığdırdı.

Pes etmedi benim gibi.

Bir duman daha çekti

Cemal’in cigarasından.

Tekrar attı denize.

Yandı, kavruldu, kül oldu dünya.

Hürlüğün, barışın, sevginin aşkına.