Zaman, gönül soframda bir avuç sefillikten başka bir şey değildi.
Ucu bucağı olmayan karanlıklarda parlayan,
bir yıldız kadar uzak bir senfoniydi aşk.
Dokunsam tutacakmışçasına yakın, bir o kadar uzak nokta...
Aşkı özlediğimde gökyüzüne bakarım ben.
Bir yıldız kayar, aya uzanır yüreğim;
küskün bekleyişlerin acıları
saplanır yüreğime.
Kırgınım, kederliyim, yorgunum!
Sükûtumdan taşan sözcükler akıtıyorum içime; pazara düşmemiş,
henüz hiç söylenmemiş olan.
Yaralıyım, kalbimi mavi siyah hüzünlere gömdüm; geceler tüm karabasanlarıyla üstüme yığıldılar acımasızca...
Kaç kez sıcaklarda üşüyüp soğuklarda yandım!
Cesaretim kalmadı artık, aşkı ruhuma sarıp sarmalamaya.
Vesselâm...
• Esma Canyurt
