Kalplerimiz kan doldu, patlayacak.
Ateş topu gibi yeryüzüne haykıracak:
“Bir üfleseniz dağılacağım aslında
Yıkıldım meraklısınız varsa.”
Yok mu bir çığlık, getirin şu çocuğu!
Yarılsın karnı ,su değmeden dudaklarına.
Dur yeni çocuklar doğacak,
Yalınayak, çırılçıplak.
Bir mum ışığında koca şehir,
Yüzünü göstermez.
Ben diyeyim utanır olmuş.
Karanlıkta saklanan iyiler, hiç yokmuş.
Bir bir anlatacağım yüzü olmayanlara.
Yağmur diye bomba yağarken başlarına.
Sesler kesilirken boğazlarında
Sizi kimseler duymayacak.
Bir yığın kalp var şu çitlerin arkasında.
Ruhlar gezermiş sokaklarında,
Dokunursan insan olacakmış.
Derler ki bir yığın ceset olmuş.
