Ölülerin nefesini getirmişti sinek.
Kanatları şişmiş ceset kokuyordu.
Erimiş beyinlerin bakir kirlerini taşımaktı işi,
Kulaklara ve ağızlara...
Bir mezarlık dolusu
larvalı öğüt doldu beynim.
Kıvrak rakkaseler gibi diliyle,
Emiyordu kanını zihnimin.
Ölüm övüyordu sinek.
Tatlı canının havliyle çırpıyordu kanadını.
Zavallı ve rezil bir üslupla
vızıldıyordu...
Aç domuz gibi homurduyordu ceset.
İliğine kadar battığı lağım ve salyadan içerek.
Kutsal bir avuntuyla yuvarlanmıştı ölüme...
Kötürüm yeller hakimdi mezarlığa
Kuru kasvette uçuşuyorlardı ölüler
Kızılca leş kokuyordu
Vızıldıyordu sinek
Kötürüm yeller esiyordu
Homurduyordu ceset
Cüzzam kusuyordu.
