Cevap bekleyen sözlerim

Gerisin geri

Geri döndü

Elleri boş

Üzgünüm,

Artık susmak gerekiyor.

Yaşarken

Çektiğim acıların feryatlarını

Yazarak duyurmaya çalıştım

Duymayı yalnız

Duymak sananlara.

Sanrılar dünyasıymış burası

Bilmiyordum

Sevginin de

Aşkın da

Yalnız söz olarak kaldığı

Bir

Sahte doğrular dünyasıymış

Sebep, özlerdi

Çamur ve bataklık

Bir ben vardım

Özümün pislik olmadığı idrakine 

Bu yüzdendir

Sözlerim ağzımdan değil

Ruhumdan çıkar

Ruhumun çıkardığı şiir sancıları

Beni çilelerden çıkarırdı

Doğumlara karşıydım ben

Öldürüyordu

Ölümlere karşıydım ben

Doğuruyordu

Dönmek değildi

Benim dünyamın kaderi

Bilakis yaşamaktı

Sadece istediğim.

Yaşamayı ilkin

Bana benzeyenlerde aradım

Aradığımı

Aramamaktaydılar

Çektim kapıları gittim

Bir daha bakmadım arkama.

Yola yükseldim

Beni yoldu

O

Hiç kapılarını açmayan taşıtlar

Yoruldum ve oturdum

Vazgeçtim yaşamaktan.

Gördüm

Yeryüzünün

Gökyüzüne aşık olmadığını

Anladım

Gündüzün

Geceye düşman olduğunu

Bildim

Güneş'in

Aya hükümdar olduğunu

Üzüldüm

Nefsimin

Biçare kaldığına.

Ruhum

Bedenimden

Bıktı, tükendi, iğrendi

Ah zamanı geldi

Nefes almayı unutuyor kalbim.